ارتباط موثر خانواده‌ها با جوانان
.
عبور از نوجواني و رسيدن به دنياي پر هياهوي جواني ويژگي‌هاي خاص خود را دارد. مساله اينجاست كه والدين در مورد شيوه برخورد با كودكان و همسران و گاهي سالخوردگان دقت مي‌كنند، اما كمتر درباره چگونگي روحيات و نحوه برخورد خود با فرزندان نوجوان‌شان كه در حال ورود به دنياي جواني هستند دقت و مطالعه مي‌كنند.
محدوديت براي جوان معنا ندارد. او خواهان استقلال بيشتري است و قصد ندارد در محدوديتي كه شما به عنوان والدين ايجاد كرده‌ايد زنداني شود، بدين ترتيب كار به بحث و مشاجره مي‌كشد.
نوجوانان در اين مرحله سني تمايل ندارند جزييات زندگي و كارهاي روزمره‌شان را براي والدين تعريف كنند. آنها دوست دارند هر چه بيشتر استقلال داشته و مستقل باشند؛ اما گاهي اين رفتار‌ها و ميل به تنها بودن والدين را عصبي و تا حدي نگران مي‌كند و آنها نمي‌دانند در اين گونه موارد چطور بايد رفتار كنند. در اين مقاله به بيان راه‌هايي براي داشتن ارتباط موثر خانواده‌ها با جوانان پرداخته‌ايم.
برخي والدين هر چه بيشتر مي‌خواهند به نوجوان‌شان نزديك شوند نوجوان فاصله بيشتري از آنها مي‌گيرد. آ نها بايد بدانند كه در عين ارتباط با فرزندشان به حريم او نيز تجاوز نكنند.
به منظور برقراري ارتباط دوطرفه والدين بايد بياموزند كه چگونه رفتار كنند تا فرزندان مايل باشند با آنها به صحبت بپردازند. والدين به اين نكته توجه داشته باشند كه نوجوانان بيشتر تمايل دارند به دوستان‌شان اعتماد كنند تا به اعضاي خانواده و اين نيز يكي از مراحل طبيعي در روند رشد است.
پس بايد به راه‌هايي متوسل شد كه بدون كنجكاوي و تجسس بيش از حد در امور نوجوان از آنچه در زندگي‌شان مي‌گذرد، اطلاع حاصل كرد.
در غير اين صورت چنانچه قرار باشد همواره از بالا به او نگاه كنيد و براي مثال بپرسيد كجا مي‌روي؟ پاسخ خواهيد شنيد كه هيچ جا و يا اگر بپرسيد چه مي‌كني؟ پاسخ خواهيد شنيد كه هيچ كار و اين پرسش و پاسخ‌ها گاهي موجب خستگي و عصبانيت مي‌شود.
چند راهكار عملي براي اين مساله وجود دارد كه والدين با كمك آنها مي‌توانند بدون درگيري و ايجاد تنش از اوضاع و احوال فرزندشان آگاه شوند. بكوشيد بزرگسالان بيشتري را وارد زندگي نوجوان كنيد.
هر چه محيط اطراف فرزندتان را بهتر بشناسيد و با اطرافيان و دوستان فرزندتان بيشتر آشنا باشيد بهتر مي‌توانيد از كارهايش آگاه شويد. آنها مي‌توانند مسائل و بحران‌هايي را كه او با آن روبه‌روست به اطلاعتان برسانند، زيرا با وجود اين‌كه ممكن است فرزندتان اجازه ندهد كه شما مانند يك مدير و ارشد كارهايش را كنترل كنيد، اما همواره نيازمند بزرگسالان است . پس ممكن است هر كسي را غير شما بپذيرد زيرا احساس مي‌كند بدين ترتيب آسيب كمتري به استقلال او مي‌رسد.
دوم اين‌كه برخي اوقات در مسير‌هايي كه مي‌خواهد برود او را همراهي كنيد. يكي از جاهاي حساس سنين نوجواني است كه برخي كارشناسان آن را ميز شام دوران جواني مي‌نامند. براي مثال اگر فرزند شما و دوستانش قصد دارند به خريد بروند پيشنهاد كنيد حاضريد آنها را برسانيد.
چون در اين سنين همه چيز براي فرد اهميت دارد، يعني اين كه چه كسي چه كسي را دوست دارد، چه كسي مشكل دارد، چه كسي از دست مادرش عصباني است و... وقتي جوانان با هم هستند درباره همه چيز صحبت مي‌كنند و شما مي‌توانيد در جريان كارها قرار بگيريد.
اگر درباره مساله‌اي نگران شديد بكوشيد در فرصتي مناسب به آن بپردازيد و مي‌توانيد حتي از طريق فرد ديگري به طور غير مستقيم آن را پيگيري كنيد. وقتي در جمع نوجوان و دوستانش هستيد بكوشيد بيشتر سكوت كنيد و اجازه دهيد آنها صحبت كنند. در ضمن شايد برايتان جالب باشد بدانيد بسياري از صحبت‌هايي كه در منزل مطرح نمي‌شود در خودرو بيان مي‌شود.
شايد بپرسيد چرا؟ زيرا خودرو جاي مناسبي است كه افراد كنار هم قرار گيرند. حتي بسياري از والدين معتقدند خودرو بهترين مكان براي گفتگو با جوان است. مكان‌هايي را براي گفتگو انتخاب كنيد كه براي بيان احساسات زمينه فراهم آورد. براي مثال وقتي با فرزند خود به پارك،كافي‌شاپ يا رستوران مي‌رويد بدون هيچ مشكلي براحتي مي‌توانيد گفتگو كنيد. بكوشيد صحبت‌هاي شما موجب ايجاد حالت تدافعي نشود. موضوعاتي را انتخاب كنيد كه در مورد آن به تبادل نظر بپردازيد نه اين كه انگشت اشاره‌تان به سوي او برود. براي مثال به جاي اين‌كه از او بپرسيد آيا تا به حال سيگار كشيده‌اي؟ مي‌توانيد درباره اين‌كه در جايي خوانده‌ايد شمار نوجواناني كه سيگار مي‌كشند رو به افزايش است، صحبت كنيد و از او بخواهيد نظرش را در اين مورد بگويد. به خاطر داشته باشيد كه لزوما همه اطلاعات از طريق صحبت و پرسش و پاسخ به دست نمي‌آيد. گاهي اوقات او طوري رفتار مي‌كند كه انگار ناراحت يا عصباني است. دلش مي‌خواهد تنها يا فقط در كنار دوستانش باشد. پيامي كه در اين حالت به شما مي‌دهد اين است كه حالا زمان مناسبي براي گفتگو نيست زيرا او آمادگي ندارد. پس مرتب علت ناراحتي‌اش را از او نپرسيد.
وقتي هم مي‌خواهد با شما تلويزيون ببيند يا سعي مي‌كند همه اعضاي خانواده غير از شما از منزل بيرون بروند، يعني آمادگي گفتگو و بيان افكار و احساساتش را دارد. پس به او فرصت دهيد.
